ابن ابی الحدید، دانشمند سنّی مذهب قرن هفتم هجری در شرح نهج البلاغة نقل می کند که روزی اميرالمؤمنين علی (عليه السلام) بر فراز منبر مردم را موعظه می نمود. در آن حال مردی نزد حضرت رسيد و آهسته در گوش امام سخنی گفت که آثار خشم در صورت آن حضرت پديدار شد، آنگاه حضرت سکوت کرد. ناگاه اشعث بن قيس با سرعت خود را نزديک منبر امام رساند و عرض کرد يا علی! اين موالیان سرخر (ايرانيان) در مقابل روی شما بر ما چيره و غالب شدند. (علیه یکی از حکام محلّی که خراج گذار حکومت اسلامی بود، شورش کردند) ولی شما از آنها جلوگيری نمی کنيد. در این هنگام صعصعة بن صوحان - يکی از ياران باوفای امام - با شنيدن اين اهانت دست به پشت اشعث زد و گفت: «انا لله و انا اليه راجعون.» امام در حاليکه از گفتار اشعث سخت ناراحت شده بود به موعظه مردم ادامه داد و فرمود: «اين شکم گنده ها - سران عربی - خود روزها در بستر نرم استراحت ميی کنند و آنان (ايرانيان) در روزهايی گرم کوشش می نمايند و اکنون عرب از من می خواهد که آنها (ايرانيان) را از خود طرد کنم، تا از ستمکاران باشم. سوگند به ايزد متعال که دانه را شکافته و آدمی را آفريده از پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم که مي فرمود: «وَاللهِ لَضَرَبَنَّکُم عَلَی الدّينِ عَوداً کَمَا ضَرَبتُموهُم عَلَيهِ بَدء » بخدا قسم همچنان که در آغاز، شما بر سر ايرانی ها می کوبید، در آینده ایرانی ها بر سر شما می کوبند و شما را به اسلام بر می گردانند..](توجه داشته باشید این مطلب به طور کامل قابل اعتماد نیست)
اطلاعات کاربری
جلسه هفتگی و برنامه های هیئت غریب مدینه شهر مقدس قم-شهرک امام خمینیلینک دوستان
آمار سایت